مـــرב ڪـﮧ تــو بـاشـے...

مـــرב ڪـﮧ تــو بـاشـے

زטּ بــودלּ خــوبــ استـــ

از میـــاלּ تمــــام مـذڪـر ـهاے בنیــــا

فقـــط ڪافیستـــ پـــاے تــو בر میـــاלּ بـاشـــد

نمیـבانــے بـــراے تــو خانـــوم بـــودלּ

چــﮧ ڪیـفــے בارב ...

یــه روزایی هســت،

تــو زنـدگی هــرکس یــه روزایی هســت،

کـــه اسمش ایـــام دلــتنگیه...!

روزایــی کـــه نه به تقــویم کــار دارن، نه به حـــال طرف...

از پیــش تعییــن شدن و عــــوض هــــم نمی شن!!!

مرد...

دَر ذهـטּ زنانه مـَטּ، مرَد یعنـﮯ تکیه گـآهـﮯ اَمـטּـ.

یَعنـﮯ بوسه اےِ از روی دوستـ داشتـטּ، بدوטּ اندکـﮯ شَرم .

در ذهـטּ زنانه ی مـَטּ...

مــَرد یعنـﮯ کوه بودטּ... پر از سِخـآوت بود.... پر از حَیاےِ مـَردانه....

در کنارِ ایـטּ اُبـُهتــ ، لوس شدטּ هاےِ کودکـآنه....

در ذهـטּ زنانه ی خوشبیـטּ مـَטּ..... مـَرد یعنی دوستــ مـﮯ دارمـَتـ ... تو هـَر لـَحظه بـآ مَنـے....

تو " مـــَردے "....

مـَטּ بـﮯ تو بــآ تمامـِ آفرینش بیگـآنه اَم !

مَـــــــــــــטּ قَهــــــــــــــــرَم ...

دَرونَــــــــــم تَنـهـــــــــاســـــت . . .

مَـــــــــــــטּ قَهــــــــــــــــرَم .

اِمـــ ــ ـ ــ ـــروز ، بـا تَمــــــــامِ دُنیــــــــــا قَهـــــــــــــرَم . . .

امّـ ـــ ـ ــ ــ ـ ـا ، ، ،

تـــــــــــو صِـــــــــدایَـــــم ڪُـــــــــــטּی . . !

بَــــــــــــر مےگــَــــــــــــردَم . . .

هیییییییییی!!!!

تازیانه های عصیانت را محکمتر بر من بزن هنوزم که هنوز است تو را سجده میکنم....!هیییییییییی!!!!

لحظه رفتنیست...

لحظه رفتنیست و خاطره ماندنی...
تمام ادبیات عشق را به نگاهی میفروختم اگر خاطره رفتنی میشد و لحظه ماندنی...

زمین بزرگ است...

زمین بزرگ است...

دنیا بزرگتر...

اما هرچقدر هم که زمین بچرخد و بچرخد...

هرچه دنیا کوچک بشود و کوچکتر من باز تنهایم

اما…

ســـرم را شاید بتوانند گـــرم کنند دیگران..

اما…

وقتی تـــو نیستی هیچ کس نیست دلـــم را گرم کند…

fore you

ای که میگویی اگرعباس در آن کوچه بــود!

ای که میگویی اگرعباس در آن کوچه بــود!
یاکه سقالحظه ی حساس درآن کوچه بود

قهرمان جنگها آیا مگر حیدر نبــــــود؟
یک تنه فتاحِ درب قلعه ی خیبر نبود؟

در مصاف دشمنان مولا مگر هیبت نداشت؟
صاحب تیغ دو سر آیا مگر قدرت نداشــــت؟

با وقارو هیبتش صفهای دشمن می شکست
باهمان دستان خیبر کن که گردن میشکست

بی گمان عباس هم ازدست مادر میگرفت
یا،علی را بُردنی از شال حیدر میگـــــرفت

مَصلحت این بود تا زینب کند افغان وآه
فاطمه زخمی شود اماکند حیدر نگاه(بهلول حبیبی زنجانی)